Pedagog - specjalista psychoprofilaktyki społecznej i logopeda, na co dzień pracuje z dziećmi w wieku przedszkolnym. Pełna energii i uśmiechu, a przy tym spokojna i konsekwentna. Pomysłowawca i współautorka projektu "Dobry start, lepsze życie"

1. Poznanie imion dzieci - wiersz pt. „Przyszedł misiu do przedszkola”
2. Nauka piosenki powitalnej „Witaj”: Witaj …(imię dziecka) jak się masz, jak się masz, wszyscy cię witamy, wszyscy pozdrawiamy, bądź wśród nas, bądź wśród nas (na melodię „Panie Janie”) (Bogdanowicz M., 2004)
3. Zabawa muzyczno - ruchowa „Witam” z elementami metody Weroniki Sherborne
4. Ćwiczenie słuchowe „Powiedz co słyszysz” (wg Marii Weryho) – dostrzeganie, rozpoznawanie i różnicowanie dźwięków otoczenia.
5. Muzyka z ciała – dzieci siedzą w kole, każdy wyszukuje odgłos, jaki może wydobyć z własnego ciała (stukanie piąstkami, pocieranie dłońmi, tupanie nogami, pstrykanie placami itp.).
6. Zabawa muzyczno – ruchowa „Przerywany marsz” (inhibicyjno – incytacyjna) - dzieci maszerują w rozsypce w rytm muzyki, gdy muzyka milknie dzieci stają bez ruchu (dla dzieci pobudliwych)/gdy nauczyciel klaśnie dwa razy dzieci zaczynają podskakiwać jak piłeczka (dla dzieci zahamowanych).
7. Zabawa muzyczno – ruchowa kształtująca orientację w schemacie ciała (wskazywanie i nazywanie dużych części ciała oraz części twarzy) „Głowa, ramiona …” – prowadzący śpiewa tekst pokazując nazywane części ciała, dzieci włączają się do zabawy, za każdym razem zwiększa się tempo (Bogdanowicz M., 2004).
8. Zabawa „Narysuj mnie” – przy dźwiękach muzyki relaksacyjnej dzieci w parach obrysowują kontury partnera, który leży na arkuszu szarego papieru, po czym wspólnie dokańczają rysunek uzupełniając go o brakujące szczegóły, zabawa kończy się nazywaniem części ciała i elementów ubrania, ze zwróceniem uwagi na nazwy kolorów.
9. Zabawa taneczna „Jeśli jesteś wesoły” (Domań R., Biśto I., Kaszyca J., 2003).

1. Utrwalanie piosenki powitalnej „Witaj” (Bogdanowicz M., 2004).
2. Rozmowa na temat warunków poprawnego mówienia – narządy mowy, słuch, oddech.
3. Zabawa muzyczno - ruchowa „Witam” z elementami metody Weroniki Sherborne.
4. Zabawa słuchowa „Rytm imion” – prowadzący wita się z dziećmi, wyklaskując z nimi sylabowy rytm ich imion.
5. Gimnastyka narządów mowy „Sowa sprząta swoje mieszkanie”.
6. Ćwiczenie słuchowe „Głosy gazety” – próby rozpoznania odgłosów: pocierania kartki o kartkę, potrząsania kartkami, uderzania w kartkę, zgniatania kartki, rozprostowywania zmiętej kartki, rozrywania kartki itp.
7. Zabawa słuchowo – ruchowa „Powroty do domu” – dzieci spacerują w rytm podany na tamburynie, reakcją na pauzę w podawanym rytmie jest powrót do klocka symbolizującego dom dziecka i wykonanie dwóch wdechów nosem i wydechów ustami, oraz jedno przełknięcie śliny w zademonstrowany wcześniej przez prowadzącego sposób.
8. Ćwiczenie oddechowe „Gazetowe kulki” – zdmuchiwanie gazetowych kul ułożonych na dłoni.
9. Ćwiczenie oddechowe z elementami relaksacji „Brzuszki jak baloniki” – przy dźwiękach muzyki relaksacyjnej dzieci leżąc na plecach starają się oddychać torem brzusznym i obserwować pracę brzucha przy wdechu i wydechu.
10. Taniec integracyjny „Podaj rękę partnerowi” (Domań R., Biśto I., Kaszyca J., 2003).

1. Utrwalanie piosenki powitalnej „Witaj” (Bogdanowicz M., 2004).
2. Zabawa muzyczno - ruchowa „Witam” z elementami metody Weroniki Sherborne.
3. Rozmowa na temat ruchu ulicznego – bezpieczeństwo na drodze, pojazdy uprzywilejowane.
4. Zabawa ortofoniczna „Pojazdy uprzywilejowane” – zabawa poprzedzona jest prezentacją labiogramów przedstawiających prawidłową wymowę samogłosek oraz wspólnymi ćwiczeniami wyrazistej ich wymowy, następnie po wysłuchaniu nagrań z odgłosami karetki, policji i straży pożarnej oraz oglądnięciu zdjęć przedstawiających te pojazdy, dzieci starają się artykułować dźwięki wydawane przez poszczególne pojazdy, wymawiając połączenia samogłosek: a – o, e – o, i – u.
5. Zabawa muzyczno - ruchowa „Samochody”- zabawa poprzedzona jest rozmową na temat odgłosów ulicy i próbami naśladowania ich (np. samochód rozpędza się – motorek wargami, klakson – pibip, hamowanie – piiiiiiii); każdy uczestnik otrzymuje papierowy samochód, dzieci poruszają się po sali w rytm muzyki gdy widzą zielony lizak, gdy widzą czerwony lizak zatrzymują się, artykułując przy tym odgłos hamowania, gdy pojawia się pomarańczowy lizak – zaczynają naśladują odgłos rozpędzającego się pojazdu.
6. Zabawa słuchowa „Skąd słychać” – rozpoznawanie kierunku, z którego dochodzi dźwięk.
7. Zabawa artykulacyjno – fonacyjna, rozwijająca koordynację wzrokowo – słuchowo- kinestetyczno - ruchową „Inne pojazdy” – dzieci kreślą palcem kontury statku, samolotu i samochodu wybrzmiewając przy tym na jednym długim wydechu określoną samogłoskę.

1. Utrwalanie piosenki powitalnej „Witaj” (Bogdanowicz M., 2004).
2. Zabawa muzyczno - ruchowa „Witam” z elementami metody Weroniki Sherborne.
3. Rozmowa na temat zmian zachodzących w przyrodzie jesienią – polisensoryczne poznanie skarbów jesieni: kasztana, kolorowych liści, jarzębiny (określanie cech wyglądu zewnętrznego, poznanie dotykowe – określanie cech, wysłuchanie dźwięków np. spadającego kasztana, kasztanów uderzających o siebie, toczącego się kasztana, falujących liści itd. - nazywanie cech dźwięku).
4. Zabawy z piosenką pt. „Skaczące Kasztany” („Miś i Margolcia. Mama i ja - vol. 3”) – wysłuchanie tekstu piosenki, wysłuchanie melodii piosenki – określanie nastroju, rytmizacja tekstu, wspólne śpiewanie piosenki, interpretacja ruchowa piosenki, inscenizacja piosenki.
5. Zabawa muzyczno – ruchowa „Kasztanek” – dzieci siedzą w kole, ręce mają za sobą, przygotowane do otrzymania kasztana, prowadzący chodzi dookoła trzyma w dłoni kasztan, dziecko, które dostanie kasztan do ręki zaczyna tańczyć, po czym ono chodzi dookoła i wybiera następną osobę itd.
6. Zabawa inhibicyjno – incytacyjna – dzieci podzielone są na grupy, każda z nich otrzymuje emblemat skarbu jesieni (rysunek: kasztana, jarzębiny, liścia), na polecenie prowadzącego wszystkie dzieci zasypiają (pozycja embrionalna), na sygnał prowadzącego w rytm poznanej piosenki tańczy tylko wywołana grupa np. jarzębinki itd.
7. Ćwiczenie reakcji na barwę instrumentu – dzieci siedzą w kole i podają sobie kasztan gdy gra bębenek, gdy zaczyna grać grzechotka nie podają kasztana; ćwiczenie poprzedzone jest prezentacją wyglądu instrumentów, omówieniem ich cech i poznaniem wydawanych przez nie dźwięków.

1. Ćwiczenia ruchowe z wykorzystaniem zrytmizowanego tekstu – wiersz „Wpadła gruszka do fartuszka…” – prowadzący recytuje wiersz podkreślając jego rytm na tamburynie, dzieci poruszają się w kole dostosowując swój ruch do zmian tempa.
2. Ćwiczenia koordynacji artykulacyjno – fonacyjno – oddechowej – prowadzący gra gamę durową i śpiewa tekst: Słońce wschodzi coraz wyżej i zachodzi coraz niżej - dzieci stosownie do rytmu wstają podnosząc wysoko ręce i wykonując przy tym głęboki wdech nosem oraz obniżają się aż do pozycji embrionalnej wydychając zarazem powietrze ustami.
3. Wielozmysłowe poznanie warzyw: pomidor, ogórek, marchewka, sałata, opis cech warzyw z zastosowaniem antonimów (np. słodki – kwaśny, miękki – twardy itp.)
4. Ćwiczenie słownikowe - budowanie zdań pojedynczych z nazwami warzyw i ich kolorów.
5. Ćwiczenie uwagi słuchowej - prowadzący czyta wiersz Jana Brzechwy pt. „Na straganie” dzieci mają za zadanie klasnąć w ręce, gdy usłyszą nazwę warzywa.
6. Ćwiczenie narządów artykulacyjnych – „Gotowanie zupy warzywnej” (według własnego pomysłu).

1. Zabawa ortofoniczna „Mruczące misie” – rozmowa na temat zachowania niedźwiedzi zimą, naśladowanie mruczenie niedźwiedzi podczas snu – wymawianie głoski m na jednym długim wydechu.
2. Omówienie różnic między dźwięcznością a bezdźwięcznością, sprawdzanie tych cech głosek na podstawie m i x – uwrażliwienie na zachowanie własnego ciała podczas artykulacji głosek.
3. Zabawa muzyczno - ruchowa „Idzie miś do przodu…” (Idzie miś do przodu, idzie miś do tyłu, skacze bo mu jest wesoło, klaszcze bo mu miło) – dzieci wykonują ruch zgodnie ze słowami piosenki szablonów rytm podawany przez prowadzącego.
4. Prezentacja szablonów ilustrujących dźwięczność i bezdźwięczność, kreślenie palcem odpowiednich linii - na podłodze, w powietrzu i na szablonie - połączone z artykulacją głosek.
5. Ćwiczenie narządów mowy – „Misie przygotowują się do zimowego snu”.
6. Zabawa muzyczno – artykulacyjno – ruchowa „Stary niedźwiedź mocno śpi” – dziecko, które jest niedźwiedziem otrzymuje maskę i głośno mruczy, zabawę w tradycyjnej formie powtarzamy kilka razy; gdy dzieci dobrze poznają melodię zamiast tekstu polecamy śpiewać sylaby np. ma ma ma, mo mo mo itd.
7. Ćwiczenia oddechowe z elementami relaksacji – dzieci leżą na plecach, wsłuchują się w dźwięki muzyki relaksacyjnej, mają za zadanie oddychać głęboko i obserwować ruch misiów – maskotek, które ułożone są na ich brzuchach.

1. Zabawa słuchowo – ruchowa „Dzień dobry” – dzieci tańczą spokojnie przy akompaniamencie muzyki, na dźwięk instrumentu witają się odpowiadającymi mu ustalonymi wcześniej częściami ciała np. bębenek – stopa, tamburyn – dłoń, grzechotka – uszy.
2. Ćwiczenie narządów artykulacyjnych „Kropelki deszczu” (Sprawka R., Graban J., 2006, s. 20).
3. Zabawa słuchowo – ruchowa „Burza”- ilustrowanie dźwięków deszczu ciałem i głosem (np. lekki deszcz – kap kap, pocieranie dłońmi o siebie, silniejszy deszcz – klepanie dłońmi o uda, przyspieszenie tempa, burza – tupanie wysuniętymi stopami o podłogę).
4. Zabawa muzyczno – ruchowa – w rytm muzyki dzieci tańczą w kole, na hasło „kropla”, rysują w powietrzu zamaszystymi ruchami kroplę deszczu, na hasło „leje” – układają z rąk „daszek” i przeskakują przez kałuże, na hasło „burza” podbiegają do ściany stają nieruchomo.
5. Zabawy z piosenką pt. „Figlarny wiatr” („Miś i Margolcia. Mama i ja - vol. 3”) – wysłuchanie tekstu piosenki, wysłuchanie melodii piosenki – określanie nastroju, rytmizacja tekstu, wspólne śpiewanie piosenki, interpretacja ruchowa piosenki, inscenizacja piosenki.
6. Ćwiczenie percepcyjno – ruchowe kształtujące poczucie rytmu i tempa „Kałuża” – prowadzący rozkłada na dywanie szarfy symbolizujące kałuże w ilości odpowiadającej liczbie dzieci w grupie; dzieci chodzą pomiędzy szarfami tempie zgodnym ze zmieniającym się rytmem deszczu wystukanym przez prowadzącego na bębenku, na sygnał głośnego uderzenia każdy przeskakuje obunóż przez wybraną kałużę.

1. Taniec integracyjny TY – JA – MY (Bissingier – Ćwierz U., 2007)
2. Improwizacja taneczno – rytmiczna „Taniec liści”(Śpiewające brzdące wydanie 2 cześc 1) – dzieci wcielają się w rolę liści, odzwierciedlają ruchem opowieść prowadzącego dostosowaną do muzyki.
3. Jesienna orkiestra – dzieci podzielone są na grupy i otrzymują określone instrumenty (np. bębenki, grzechotki, kołatki) grają w rytm muzyki lecz tylko te, które wywołane są przez prowadzącego; po kilku powtórzeniach jedno z dzieci zostaje dyrygentem itd.
4. Ćwiczenie oddechowe – zdmuchiwanie papierowych liści z różnych powierzchni (gładkiej, chropowatej, mokrej itp.)
5. Ćwiczenie narządów artykulacyjnych – „Sprzątamy las” (według własnego pomysłu)
6. Ćwiczenia ruchowe z wykorzystaniem zrytmizowanego tekstu – wiersz D. Gellner pt. „Wiatr” (za: Sprawka R., Graban J., 2006, s. 20) – prowadzący recytuje wiersz podkreślając jego rytm na tamburynie, dzieci poruszają się w kole dostosowując swój ruch do zmian tempa.
7. Relaksacja metodą Jacobsona.

1. Omówienie różnic między głoskami m i b połączone z prezentacją przygotowanych emblematów – rozmowa na temat wyglądu liter i brzmienia głosek, zwrócenie uwagi na drogę wydychanego powietrza, dźwięczność i układ ust.
2. Zabawa artykulacyjna „Wędrująca piłka” – każdy uczestnik otrzymuje emblematy m i b, dzieci stają w kole i rzucają piłkę do siebie, wymieniając nazwę litery umieszczonej na emblemacie odbiorcy piłki, który ma za zadanie wymówić słowo rozpoczynające się tą głoską.
3. Zabawa słuchowo – ruchowa „Sprawne ucho” – dzieci maszerują wokół krzeseł ustawionych na sali, prowadzący zasłania usta i wymawia sylabę ma (kilkakrotnie), na ten sygnał dzieci z emblematami m zajmują miejsca na krzesłach, po chwili wstają i maszerują ponownie, następnie prowadzący wymawia sylabę ba, na którą w taki sam sposób zareagować mają dzieci z emblematami b; te które się pomylą, odpadają z gry i tworzą „sylabowy chór”, zwiększając natężenie wymawianych sylab.
4. Ćwiczenia rozwijające sprawność narządów mowy – ćwiczenia warg i języka (Kania J. T., 2001).
5. Zabawy z piosenką pt. „Skakanka, wyliczanka” („Miś i Margolcia. Mama i ja - vol. 3”) – wysłuchanie tekstu piosenki, wysłuchanie melodii piosenki – określanie nastroju, rytmizacja tekstu, wspólne śpiewanie piosenki, interpretacja ruchowa piosenki.

1. Zabawa artykulacyjna „Głoska a na zakupach” (Sprawka R., Graban J. 2006, s. 58) poprzedzona przypomnieniem zasad wymowy samogłosek w oparciu prezentację plansz fonetycznych.
2. Zabawa artykulacyjna „Co znajduje się w worku?” - prowadzący pokazuje dzieciom worek, w którym znajdują się znane im przedmioty, każde dziecko ma za zadanie wyciągnąć z worka jeden przedmiot i przy pomocy dotyku rozpoznać co to jest, następnie dzieci wspólnie zastanawiają się jakie samogłoski słychać w wyrazie i w którym miejscu się znajdują (nagłos, śródgłos, wygłos) oraz wypowiedzieć ten wyraz wymawiając jedynie występujące w nim samogloski.
3. Zabawa artykulacyjna „Samogłoskowa kostka” (zabawa poprzedzona jest utrwaleniem graficznych symboli samogłosek prymarnych a, u, i oraz wprowadzeniem sekundarnych o, e, y zgodnie z założeniami metody J. Cieszyńskiej) - dzieci rzucają kolejno papierową kostką, na której bokach napisane są litery a, e, i, o, u, y; każdy ma za zadanie wymyślić wyraz rozpoczynający się głoską, którą wylosowało.
4. Taniec samogłosek – dzieci otrzymują emblematy poszczególnych samogłosek, na sygnał prowadzącego tańczą tylko wywołane samogłoski.
5. Zabawa artykulacyjna z elementami metody Weroniki Sherborne „Samochód” – dzieci siadają na materacu blisko siebie, jedno za drugim, łapią się w pasie, prowadzący siada razem z nimi jako ostatni i kieruje zabawą; dzieci kołyszą się na boki w rytm muzyki, tak aby „samochód” się nie przewrócił, na sygnał prowadzącego artykułują określone samogłoski łącząc je z odpowiednim ruchem (eeee – samochód rozpędza się, wszyscy pochylają się do przodu, yyyy– jedzie szybko – kołyszą się na boki, podskakują, iiiii – hamuje, odchylają się do tyłu).
6. Relaksacja metodą Jacobsona

1. Zabawa artykulacyjna z wykorzystaniem wyrazów dźwiękonaśladowczych na podstawie wiersza E. Stadtmüller „Ko ko ko, kwa, kwa, kwa, kto mój język zna? (za: Sprawka R., Graban J., 2006, s. 11).
2. Zabawa ortofoniczna „Głosy zwierząt” – każde dziecko wybiera figurkę jednego ze zwierząt rozłożonych na dywanie i naśladuje jego głos, reszta grupy zgaduje, które to zwierzę. Prowadzący zwraca uwagę na wyrazistą wymowę, odpowiednie ułożenie warg, języka, czy zębów (w zależności od głoski)
3. Zabawa ruchowa z elementami dramy „Kowboje” (Domań R., Biśto I., Kaszyca J., 2003) – dzieci w rytm muzyki naśladują kowboja jadącego na koniu (koń rży, kląska, pije wodę, kowboj zarzuca lasso na zdobycz, wykonując naprzemienne ruchy rąk ciągnie ją do siebie, macha kapeluszem itp.)
4. Zabawa słuchowo – ruchowa „Szczeniaki i kociaki” (wg K. W. Vopel, „Witajcie uszy”; za: Sprawka R., Graban J., 2006, s. 12) – prowadzący ustala jak odzywają się małe pieski i kotki, umawia się z uczestnikami, że zwierzątka te mówią bardzo cicho; dzieci ustawiają się w pewnej odległości od siebie, prowadzący podchodzi do każdego z osobna i mówi mu na ucho jakie zwierzę będzie naśladować, dzieci chodzą po Sali i cichutko naśladują głos pieska lub kotka, szukają innych tak samo mówiących kolegów, z którymi tworzą grupę, nie przestając zarazem wypowiadać odpowiednich dźwięków, gdy obie grupy są kompletne, ustawiają się naprzeciwko siebie i rozmawiają przez chwilę językiem psów i kotów.
5. Zabawa oddechowa „Piórka kurki” – prowadzący układa na dywanie piórka, które zgubiły kurki, każde dziecko ma podnieść jedno z nich i ułożyć na dłoni; zadanie polega na przysunięciu dłoni do ust, krótkim wdechu nosem i zdmuchnięciu piórka z dłoni wydychanym ustami powietrzem (ćwiczenie powtórzyć należy kilka razy).
6. Zabawy z piosenką pt. „Rozmowy zwierząt” – wysłuchanie tekstu piosenki, wysłuchanie melodii piosenki – określanie nastroju, rytmizacja tekstu, wspólne śpiewanie piosenki, interpretacja ruchowa piosenki.
7. Zabawa integracyjno - relaksacyjna „Baranki” (Domań R., Biśto I., Kaszyca J., 2003).

1. Gimnastyka narządów mowy – ćwiczenia języka i podniebienia miękkiego (Kania J. T., 2001).
2. Zabawa oddechowa „Gołąbki” – prowadzący rozdaje uczestnikom papierowe gołąbki i poleca dmuchać na nie tak aby się poruszały jakby potrafiły latać – należy zwrócić uwagę na prawidłowy tor oddechowy.
3. Zabawa ortofoniczna „Ptaki” – prowadzący rozdaje uczestnikom koperty z umieszczonymi w środku 4-elementowymi puzzlami, przedstawiającymi ptaki, każdy ma za zadanie ułożyć układankę przenosząc fragmenty przy pomocy słomki trzymanej w ustach, zasysając powietrze przytrzymując słomkę przy puzzlu. Po wykonaniu zadanie każde dziecko nazywa ptaka i naśladuje jego głos.
4. Omówienie cech głosek k i g – prowadzący zwraca uwagę, że w prezentowanych odgłosach ptaków zawsze występuje głoska k lub g, omawia i prezentuje charakterystyczny układ języka przy ich wymawianiu, każde dziecko próbuje wymówić głoskę t przytrzymując palcem czubek języka przy dolnym wałku dziąsłowym.
5. Zabawa ruchowo – artykulacyjna z wykorzystaniem piosenki „Bociek” – dzieci śpiewają piosenkę i wykonują układ ruchowy, artykułując przy tym odgłos wydawany przez bociana.
6. Zabawa słuchowo – artykulacyjna „Uzupełnianie nazw” – prowadzący rzuca piłkę do wybranego dziecka i wymawia pierwszą sylabę nazwy ptaka z zabawy nr 3, zadaniem osoby, która złapała piłkę jest dokończenie wyrazu i odrzucenie piłki.
7. Zabawa słuchowo – ruchowa „Kukułcze jajo” – uczestnicy siadają w kręgu, prowadzący opowiada o zwyczaju podrzucania jaj kukułki do gniazd innych ptaków; jedno z dzieci otrzymuje papierową kulę symbolizującą jajo kukułki, osoba ta chodzi za plecami siedzących osób w rytm muzyki i udaje kukanie kukułki, po chwili zostawia za plecami jednego z uczestników jajo o szybko wraca na swoje miejsce, zadaniem osoby, która otrzymała jajo, jest złapanie uciekiniera, póki nie zajmie on swojego miejsca w kręgu, jeżeli nie zdąży w następnej rundzie to on jest kukułką.
8. Zabawa słuchowo – artykulacyjna „Ptasia rodzina” – prowadzący opowiada historię o przyjęciu u pani kury, uczestnicy wstają i demonstrują głos ptaka gdy usłyszą jego nazwę (Sprawka.R., Graban J., 2006, s. 62).

1. Zabawa słuchowa „Powitanie Magala” – prowadzący wita dzieci i przedstawia gościa, którym jest robot Magal, wyjaśnia uczestnikom, że Magal mówi językiem sylabowym i zwraca się w ten sposób do dzieci, po czym, upewniając się, że został zrozumiany, prosi je aby same przedstawiły się jego sylabowym językiem.
2. Zagadki – Znajomi Magala - dzieci odgadują przygotowane przez prowadzącego zagadki (myszka, małpa, kura, zajączek, piesek, wiewiórka) wymawiając odgadnięte nazwy z podziałem na sylaby (zagadki według: Skorek M. E., Księga zagadek; Stec J., Zagadki dla najmłodszych; za: Sprawka.R., Graban J., 2006, s. 31).
3. Ćwiczenie pamięci wzrokowej i słuchowej połączone z zabawą artykulacyjną „Zabawa w chowanego” – prowadzący układa w rzędzie obrazki, których nazwy dzieci odgadły we wcześniejszej zabawie, wszyscy starają się zapamiętać ich ciąg; następnie prowadzący poleca jednemu dziecku wyjście z sali – reszta chowa jeden obrazek, gdy dziecko wraca, ma za zadanie powtórzenie całego ciągu wyrazów łącznie z brakującym; Inna wersja polega na zamianie obrazków miejscami – zadaniem odgadującego jest wówczas powtórzenie ciągu wyrazów językiem sylabowym i ułożenie ich w wyjściowej kolejności.
4. Zabawa słuchowo – ruchowa „Berek” – jedno dziecko otrzymuje szarfę i zostaje berkiem, jego zadanie polega na złapaniu innego uczestnika zabawy, wszyscy biegają w rytmie podawanym przez prowadzącego na bębenku oraz w taki sposób jak poleca prowadzący (np. wysoka trawa – unoszenie wysoko kolan, gorący piasek – bieganie drobnymi kroczkami na palcach, silny wiatr – powolne kroki z odchylaniem do tyłu i na boki, kałuże, przeskakiwanie z nogi na nogę długimi krokami itp.)
5. Zabawa taneczna „Jeśli jesteś wesoły” (Domań R., Biśto I., Kaszyca J., 2003).
6. Zabawa artykulacyjna z elementami metody Weroniki Sherborne „Rakieta” - dzieci siadają na materacu blisko siebie, jedno za drugim, łapią się w pasie, prowadzący siada razem z nimi jako ostatni i kieruje zabawą; dzieci kołyszą się na boki w rytm muzyki, tak jakby „rakieta” przygotowywała się do lotu, na sygnał prowadzącego artykułują określone sylaby łącząc je z odpowiednim ruchem (np. bum bum bum – praca silnika, bzium bzium – rakieta startuje itd.)
7. Relaksacja przy muzyce „Lądowanie w kosmosie” (według własnego pomysłu)

1. Zagadki – Boże Narodzenie (wg Romanowicz A., Antologia zagadek, za: Sprawka.R., Graban J., 2006, s. 92) – dzieci rozwiązują zagadki wprowadzające w tematykę świąteczną.
2. Zabawa ruchowa z elementami ćwiczeń artykulacyjnych „Sanie Mikołaja” – dzieci stają w parach, jedno udaje stukot kopyt renifera, drugie głos dzwonka Mikołaja, zaprzęgi poruszają się w rytm świątecznej muzyki, gdy muzyka milknie mają za zadanie stworzyć nowe pary.
3. Ćwiczenie oddechowe „Aniołki” – każde dziecko otrzymuje papierowego aniołka zawieszonego na nitce i ma za zadanie dmuchać na niego długim strumieniem powietrza tak aby postacie były jak najdłużej odchylone do tyłu – prowadzący zwraca uwagę na prawidłowy tor oddechowy, oraz krótki dech nosem i długi wydech ustami.
4. Zabawa słuchowo – artykulacyjna „Prezenty” – prowadzący przynosi dzieciom worek z prezentami, każde z nich otrzymuje kilka gwiazdek i ma za zadanie wylosować prezent, układa go przed sobą , nazywa i dokonuje analizy sylabowej jego nazwy, połączonej z wyklaskaniem, następnie układa przed sobą taką ilość gwiazdek, ile sylab jest w tym wyrazie.
5. Zabawa oddechowa „Gwiazdki” – dzieci zdmuchują z otwartej dłoni kilka gwiazdek (prawidłowy tor oddechowy)
6. Zabawa słuchowo – ruchowa „Łańcuch” – prowadzący wybiera dwie osoby, pierwszej zasłania oczy, drugiej wręcza dzwonek, dziecko z zasłoniętymi oczami, słuchając dźwięków dzwonka, ma odnaleźć dzwoniącą osobę i podać jej rękę; gdy osoba ta wykona zadanie przejmuje dzwonek i wskazuje drogę kolejnej osobie tak uczestnicy tworzą łańcuch i tańczą przy świątecznej muzyce, starając się nie przerwać go.
7. Masaż „Świąteczne ciasto” (Chilińska – Karpowicz E., Jaworska A., 2005, s. 40).

1. Rozmowa na temat zimy połączona z opisem obrazka przedstawiającego zimowy krajobraz.
2. Omówienie sposobu artykulacji głoski š w oparciu o prezentację plansz fonetycznych.
3. Zabawa słuchowo – ruchowa „Drzewa” – dzieci udają ruch gałęzi drzew na wietrze, naśladują szum wiatru, prowadzący kieruje intensywnością „szumienia” wygrywając na tamburynie dźwięki głośne i ciche, gdy instrument milknie, dzieci mają z zadanie ułożyć język w pozycji spoczynkowej i oddychać nosem (ułożenie języka na górnym podniebieniu)
4. Zabawa słuchowa „Co tak szeleści?” – prowadzący prezentuje odgłosy różnych szeleszczących materiałów, dzieci zapamiętują je, zamykają oczy, słuchając odgadują rodzaj materiału, który szeleści.
5. Zabawa taneczna „Zimowy taniec” – prowadzący przy dźwiękach muzyki opowiada historyjkę zimową, dzieci wykonują odpowiednie ruchu wczuwając się w bohaterów historii.
6. Zabawa artykulacyjna „Niespodzianka” – w worku znajdują się obrazki zawierające głoskę š, wybrane dziecko losuje jeden z nich i opisuje go krótkimi zdaniami; osoba, która pierwsza odgadnie jej nazwę, wyklaskuje ją sylabami, zwracając uwagę na prawidłowy układ artykulatorów przy wymawianiu głoski š, następnie losuje kolejny obrazek i opisuje go.

1. Rozmowa na temat głosek š, ž, č – prowadzący wita dzieci, prezentuje im emblematy w trzech kolorach – czerwonym, żółtym i szarym, prosi o nazwanie kolorów i wskazanie pierwszych głosek ich nazw; omawia sposób ich artykulacji w oparciu o prezentację plansz fonetycznych.
2. Zabawa słuchowo – ruchowa „Król wiatru” – prowadzący wybiera spośród dzieci jedno dziecko, które staje się królem wiatru i wręcza mu berło. Pozostali uczestnicy siedzą w kręgu z zamkniętymi oczami. Dziecko, które jest królem wiatru, chodzi cicho za plecami innych i wymawia przedłużoną głoskę š. Po chwili kładzie berło za wybraną osobą, przestaje „szumieć” i szybko wraca na swoje miejsce; jest to sygnał dla reszty uczestników, aby sprawdzić, komu król wiatru podrzucił berło i złapać go zanim zajmie swoje miejsce w kręgu.
3. Zabawa artykulacyjna „Kolorowe obrazki” – prowadzący prezentuje uczestnikom kilka obrazków i prosi ich o powtarzanie wyrażeń: czerwona czapka, czerwone czereśnie, żółte żółtko, żółty żonkil, szara mysz, szara szufelka.
4. Zabawa słuchowo – ruchowa „Gile, wróble, sikorki” – zabawa poprzedzona jest rozmową na temat ptaków, które zimują w naszym kraju (w jaki sposób możemy im pomagać, jak one wyglądają – mają brzuszki w kolorach czerwonym, szarym i żółtym). Prowadzący dzieli uczestników na trzy grupy, gile, sikorki i wróble przypina im emblematy z odpowiednimi kolorami; grupy wywoływane są kolejno poprzez krótkie rytmiczne wymówienie głosek: š, ž, č, wywołana grupa udaje ptaszki, tańcząc do odpowiedniej muzyki.
5. Zabawa oddechowa „Okruszki” – zdmuchiwanie z dłoni papierowych okruszków, wykonanych przez dzieci z pasków papieru, ze zwróceniem uwagi na prawidłowy tor oddechowy., szukanie okruszków stukając o podłogę każdym palcem po kolei.
6. Ćwiczenie sprawności językowej – budowanie zdań – prowadzący prezentuje dzieciom obrazki przedstawiające ptasie smakołyki (jarzębina, słonina, okruszki i ziarna zbóż), razem z dziećmi ustala co ptaszki lubią jeść najbardziej, zadanie polega na dopasowanie obrazków z pokarmami do ptaszków, a następnie opowiedzeniu pełnymi zdaniami o ptasich smakołykach.
7. Gimnastyka narządów mowy – dzieci ustawiają się w dwóch rzędach, prowadzący przypomina, że głoski, których była mowa na zajęciach wymawia się z ustami ułożonymi w charakterystyczny dzióbek (układ warg i zębów oraz uniesienie języka warunkujące prawidłową realizację głosek szeregu szumiącego); każde dziecko otrzymuje kolorowy krążek, zadanie polega na doniesieniu krążków trzymanych na ustach do ustawionego w pewnej odległości krzesła symbolizującego gniazdo.

1. Nauka tańca na powitaniei na pożegnanie - „Walczyk” (Domań R., Biśto I., Kaszyca J., 2003).
2. Gimnastyka narządów mowy na podstawie piosenki pt. „Szepty i okrzyki” (Kornacka A., Bleja – Sosna B., Rydzewska – Walichniewicz A., 2007)
3. Zabawa słuchowo – ruchowa „Rytm ciała” – prowadzący wystukuje na bębenku rytm i prosi dzieci, aby go powtórzyły a następnie zilustrowały go przy pomocy ruchów ciała.
4. Ćwiczenie oddechowe – dmuchanie balonów ze zwróceniem uwagi na prawidłowy tor oddechowy.
5. Ekspresja ruchowa -początkowo każde dziecko wykonuje dowolne ewolucje z balonikiem przy dźwiękach muzyki, poznając jego możliwości, czyli rzuca, odbija, łapie. Następnie nauczyciel proponuje zabawy np.: odbijamy tylko rękoma, tylko nogami lub głową. Następnie każde dziecko ma podporządkować swoją ekspresję ciała następującym poleceniom: na stojąco - można się ruszać, na stojąco - stopy nieruchome, siedząc i nie zmieniając miejsca, siedząc i zmieniając miejsce, leżąc na plecach i przemieszczając się, leżąc na plecach nieruchomo, leżąc na brzuchu i przemieszczając się, leżąc na brzuchu nieruchomo itp.
6. Zabawa muzyczno – ruchowa – dzieci tańczą w parach utrzymując różnymi częściami ciała balon (głową, brzuchem, rękami, nogami), na sygnał następuje zmiana partnera.
7. Zabawa muzyczno – ruchowa do piosenki pt. „Powódź” (Kornacka A., Bleja – Sosna B., Rydzewska – Walichniewicz A., 2007)
8. Zabawa relaksacyjna „Tańczące baloniki”(Sprawka R., Graban J., s. 107).

1. Taniec na powitanie „Walczyk” (Domań R., Biśto I., Kaszyca J., 2003)
2. Zabawa ruchowa do piosenki „Nosy, usta, łokcie” (Kornacka A., Bleja – Sosna B., Rydzewska – Walichniewicz A., 2007)
3. Zabawa fabularyzowana ćwicząca narządy mowy: Wyobraź sobie, że twoja buzia to sklep z zabawkami. Otwierasz drzwi (szerokie otwieranie buzi) i wchodzisz do sklepu. OOO! Ile tu zabawek: - pajacyk, który potrafi skakać, aż do sufitu (unoszenie języka na górny wałek dziąsłowy przy szeroko otwartych ustach) - samochód, która jeździ po torze wyścigowym (oblizywanie językiem górnych i dolnych zębów po wewnętrznej stronie przy otwartej buzi). - konik na biegunach (kląskanie) - duża, kolorowa piłka (wypełnianie buzi powietrzem), która toczy się od ściany do ściany (wypychanie językiem na przemian prawy i lewy policzek) - pudełko klocków (dotykanie czubkiem języka dolnych i górnych zębów, liczenia) - wesoła laleczka (szeroki uśmiech) - wirujący bączek (krążenie językiem po wałku dziąsłowym przy zamkniętych ustach). Na najwyższej półce siedzi miś. Jest smutny, bo nikt go nie chce kupić. Z tego zmartwienia oklapło mu jedno uszko. Pewnego razu zobaczył przez okno dzieci z przedszkola. Uśmiechnął się do nich, posłał im całuski (cmokanie ustami - naśladowanie posyłania całusków). i pomyślał: - „Dobrze byłoby mieć przyjaciół”. Postanowił wyjść ze sklepu i pójść razem z dziećmi.
4. Omówienie prawidłowego sposobu artykulacji głoski l z prezentacją plansz fonetycznych.
5. Zabawa artykulacyjna „Sklep” – prowadzący pokazuje dzieciom ilustrację ze sklepową półką, nazywa wspólnie z nimi wszystkie znajdujące się tam zabawki, zwracając uwagę na prawidłowa wymowę l; następnie poleca, aby przyjrzały się obrazkowi i zapamiętały jak najwięcej nazw zawierających głoskę l. Następnie zasłania ilustrację. Rozkłada przed dziećmi obrazki, na których znajdują się między innymi te, które dzieci poprzednio widziały na sklepowej półce. Prosi o odnalezienie właściwych obrazków, następnie wspólnie z dziećmi sprawdza poprawność wykonania zadania.
6. Zabawa słuchowa „Poszukiwanie głosek” – prowadzący przygotowuje trzy kosze i umawia się z dziećmi, że do jednego z nich będą wrzucać obrazki, w których nazwie l znajduje się w nagłosie, do drugiego – w wygłosie, a do trzeciego – w śródgłosie.
7. Zabawa słuchowo – ruchowa „Koniki” – dzieci ustawiają się w parach, jedno za drugim i chwytają się za ręce, na dźwięk bębenka biegają po sali, a te, które są „konikami” – kląskają przy otwartej buzi i ustach ułożonych raz jak do u, raz jak do i, kolejny dźwięk bębenka jest sygnałem do zatrzymania się i udawania picia wody z miski (ruch języka na zewnątrz i w głąb jamy ustnej).
8. Relaksacja oparta na treningu autogennym w wersji A. Polender – dzieci kładą się na materacach, wcielają się w postać lali, prowadzący opowiada historię, przy dźwiękach muzyki relaksacyjnej: Mamusia przygotowała laleczce ciepłe i miękkie łóżeczko. Pomogła jej zdjąć ubranko i ułożyła do snu. W pokoju było cichutko, bo wszystkie zabawki już spały. Lala ułożyła się wygodnie, zamknęła oczka, rozprostowała nóżki i rozluźniła rączki. Teraz lala oddycha równo i spokojnie. Jest jej dobrze, przyjemnie i miękko. Leży laleczka i tak sobie myśli: Jest mi dobrze. Oddycham lekko, równo i spokojnie. Wszystkie zabawki teraz śpią. Za chwilę i ja zasnę. Czuję, jak moja prawa ręka staje się ciężka. Jest już bardzo ciężka. Jest już tak ciężka jak duży kamień. Jest już tak ciężka, że nie mogę jej podnieść. Czuję, jak moja lewa ręka staje się ciężka. Jest już bardzo ciężka. Jest już tak ciężka, jak duży kamień. Jest już tak ciężka, że nie mogę jej podnieść. Oddycham lekko, równo i spokojnie. Nóżki też są leniwe. Najpierw prawa nóżka staje się ciężka, coraz cięższa. Jest już tak ciężka, że nie chce mi się nią ruszać. Lewa nóżka staje się ciężka, coraz cięższa. Jest już tak ciężka, że nie chce mi się nią ruszać. Głowa leży spokojnie. Czuje się dobrze. Jest bardzo cicho i spokojnie. Oddycham lekko, równo i spokojnie. Oddycham lekko. Oddycham równo. Oddycham spokojnie. Jest mi przyjemnie i dobrze. Sen zamyka mi oczka. Zasypiam, zasypiam….. Lala budzi się. Otwiera oczy. Podnosi do góry ręce, przeciąga się. Jest wypoczęta i radosny. Jest jej wesoło i bawi się radośnie z dziećmi.

1. Taniec na powitanie „Walczyk” (Domań R., Biśto I., Kaszyca J., 2003)
2. Zabawa artykulacyjno – fonacyjna „Kosmiczna wizytówka” – każdy uczestnik otrzymuje małą kartę z różnym zestawem samogłosek (wielkość liter jest zróżnicowana, użyte są jedynie drukowane litery), następnie ma za zadanie przeczytać swoją wizytówkę, poprawnie artykułując samogłoski, oraz modulując swój głos według następujących zależności: duża litera – głośno, mała - cicho lub w inne wersji: duża litera – wysoko, mała - nisko; uczestnicy podchodzą do siebie nawzajem i witają się zgodnie z sugestią swojej wizytówki.
3. Wysłuchanie piosenki pt. „Planety” („Malowana muzyka”) – rozmowa na temat tekstu piosenki, wyjaśnienie nieznanych nazw, odpowiedzi na pytania dotyczące tekstu.
4. Improwizacja ruchowa do wersji instrumentalnej wysłuchanej piosenki.
5. Zabawa fabularyzowana z wykorzystaniem chusty terapeutycznej[3] -

6. „Kołysanka” – uczestnicy kładą się na materacach, zamykają oczy i odpoczywają po podróży słuchając melodii pt. „Kołysanka, usypianka” („Miś i Margolcia. Mama i ja - vol. 3”) mają za zadanie wykonać trzy prawidłowe, głębokie wdechy i wydechy.
7. Pożegnanie tańcem „Walczyk” (Domań R., Biśto I., Kaszyca J., 2003)

1. Powitanie według piosenki pt. „Lustra” (Kornacka A., Bleja – Sosna B.., Rydzewska – Walichniewicz A., 2007)
2. Rozmowa na temat zwierząt egzotycznych z prezentacją obrazków przedstawiających różne zwierzęta – grupowanie zwierząt na domowe, leśne i egzotyczne.
3. „Leniwe ósemki” – kreślenie leniwych ósemek - pozycja „słoń” (według kinezjologii edukacyjnej Dennisona)
4. Wysłuchanie wierszy Jana Brzechwy pt. „Słoń”, „Tygrys”, Krokodyl” – próby naśladowania zwierząt (ciężkie stąpanie słonia, szczerzenie kłów i wysuwanie pazurów jak tygrys, otwieranie szeroko „paszczy” jak krokodyl).
5. Przypomnienie zasad prawidłowej artykulacji głoski l – ćwiczenia pionizacji języka
6. Piosenka „Wielbłąd” („Miś i Margolcia. Mama i ja - vol. 3) – nauka tekstu piosenki ze zwróceniem uwagi na prawidłową artykulację głoski l, inscenizacja piosenki.
7. Rytmizacja fragmentu wiersza pt. „Krokodyl” – wyklaskiwanie rytmu z jednoczesnym wypowiadaniem poszczególnych słów i ruchem (jeden krok to jedno słowo); terapeuta utrudnia zabawę zmieniając tempo wypowiadanego tekstu – dzieci mają za zadanie dostosować swój ruch i mowę do zmian tempa.
8. „Taniec afrykański” – improwizacja taneczno – ruchowa - według własnej inwencji dzieci tańczą do afrykańskiej melodii („Malowana muzyka”)
9. Zabawa z piosenką pt. „Zoo” (pochodzącą z musicalu pt. „Akademia Pana Kleksa”) – dzieci wysłuchują tekstu piosenki i mają za zadanie podać nazwy zwierząt, które zapamiętały (niedźwiedź, lis, dzik, żubr, struś, żyrafa, małpa, nosorożec); przy kolejnym odtworzeniu piosenki tańczą dowolnie (dostosowując swój ruch do tempa muzyki), a gdy usłyszą nazwę zwierząt egzotycznych zamierają w bezruchu, przyjmując pozę określonego zwierzęcia.
10. Relaksacja według A. Polender „Zmęczone zwierzęta”

1. Powitanie piosenką pt. „Dobrze, że jesteś” (Bogdanowicz M., 2004)
2. Zabawa muzyczno – ruchowa „Żabki i bocian” – na podstawie piosenki pt. „Żabki i bocian” (Kornacka A., Bleja – Sosna B., Rydzewska – Walichniewicz A., 2007)
3. Zabawa artykulacyjna z wykorzystaniem wiersza E. Stadtmüller pt. „Ko ko ko, kwa, kwa, kwa, kto mój język zna?” (za: Sprawka r., Graban J., 2006, s. 11) prowadzący czyta dzieciom wiersz zachęcając do aktywnego uzupełniania jego treści
4. Zabawa słuchowo – ruchowa „Konie i krowy” – prowadzący dzieli uczestników zajęć na dwie grupy, rozdaje im szarfy w dwóch kolorach. Pierwsza z nich naśladuje konie. Na znak uderzenia klockiem o klocek porusza się truchtem, wysoko unosząc kolana – rży i kląska językiem o podniebienie, naśladują stukot końskich kopyt. Druga grupa naśladuje krowy – na dźwięk klaśnięcia w dłonie - wykonuje powolny chód. Naśladuje żucie trawy, przesuwając żuchwą w różnych kierunkach oraz muczy. Kierujący zabawą wywołuje grupy na przemian.
5. Zagadki bez fonii „Jakie zwierzątko naśladuje?” – prowadzący rozkłada na dywanie obrazki przedstawiające różne zwierzęta. Nie używając głosu, pokazuje za pomocą układu artykulatorów odpowiadający dźwiękom wydawanym przez różne zwierzęta. Prosi o przyglądanie się ruchom warg, języka i zębów oraz wskazanie obrazka, na którym znajduje się zwierzątko, którego „odgłosy” naśladuje. Chętne dzieci mogą zaprezentować w podobny sposób inne zagadki grupie.
6. Zabawa muzyczno – ruchowa z wykorzystaniem wyrażeń dźwiękonaśladowczych „Odgłosy zwierząt” – na podstawie piosenki pt. „Odgłosy zwierząt”
7. Pożegnanie piosenką pt. „Żegnaj” (Bogdanowicz M., 2004)

1. Powitanie piosenką pt. „Kto jest dziś z nami” (Bogdanowicz M., 2004)
2. Przypomnienie cech głoski s z wykorzystaniem planszy fonetycznych
3. Gimnastyka narządów mowy „Przygoda węża” (Sprawka R., Graban J., 2006, s. 73).
4. Zabawa muzyczno ruchowa „Wąż” z wykorzystaniem melodii pt. „Węże” (Bissingier – Ćwierz U., 2007) – dzieci stają jedno za drugim i obejmują siew pasie, mają za zadanie poruszać się po sali w rytm muzyki tak, aby nie puścić partnera ani nie upaść, reagując na zmiany tempa.
5. Ćwiczenie oddechowe – dzieci wykonują kilka prawidłowych wdechów i wydechów, potem na jednym długim wydechu mają za zadanie wymawiać przedłużoną głoskę s, rysując palcem w powietrzu węża, a następnie na kolejnym długim wydechu trzykrotnie krótkie s.
6. Piosenka ortofoniczna pt. „Wesoła piosenka” – dzieci śpiewają piosenkę starając się wyraźnie artykułować głoski s i š w wygłosie.
7. Zabawa słuchowo – artykulacyjna „Sen węża” – prowadzący opowiada dzieciom historię, umawia się, ze na każde słowo, w którym usłyszą głoskę s, będą reagowały krótkim sykiem i wysunięciem palca do przodu, zaś na każdą głoskę š będą szumieć podnosząc palec do góry (Sprawka R., Graban J., 2006, s. 74).
8. Pożegnanie piosenką pt. „Żegnaj” (Bogdanowicz M., 2004)

1. Powitanie piosenką pt. „Kto jest dziś z nami” (Bogdanowicz M., 2004)
2. Zabawa fabularyzowana usprawniająca narządy mowy „Dzień dobry zwierzątka” – prowadzący czyta tekst opowiadania, dzieci wykonują ćwiczenia narządów mowy: „Bardzo wcześnie rano wszystkie zwierzęta jeszcze smacznie spały. Kogut i kury w kurniku na grzędzie (oblizywanie czubkiem języka górnych zębów po wewnętrznej stronie), krowa i koń w oborze (unoszenie języka za górne zęby i cofanie go do podniebienia miękkiego), a piesek w budzie (język w przedsionku jamy ustnej, oblizywanie górnych zębów). Pierwszy obudził się kogut, wyskoczył z kurnika (szerokie otwieranie buzi i wysuwanie języka nie dotykając zębów), rozejrzał się po podwórku (kierowanie języka w kąciki ust, przy szeroko otwartych ustach), wyskoczył na płot (unoszenie języka nad górną wargę) i głośno zapiał - kukuryku!! Głośne pianie koguta obudziło kury, które zawołały - ko - ko - ko!! Na śniadanie kurki zjadły ziarenka (chwytanie ziarenek ryżu preparowanego z miseczek raz czubkiem języka raz wargami).Obudził się też piesek, zaszczekał - hau hau, hau!! Pobiegał w koło podwórka (usta szeroko otwarte, oblizywanie warg ruchem okrężnym). Zmęczył się bardzo tym bieganiem i dyszy (wysuwanie szerokiego języka do brody). Wyszedł także ze swej kryjówki kotek i zamiauczał - miau, miau!! Wypił mleczko z miseczki (wysuwanie języka nad dłońmi ułożonymi w kształcie miseczki). W chlewiku świnka zaczęła potrącać ryjkiem drzwi (wysuwanie warg do przodu jak przy samogłosce u). Krowa zaryczała - muu, muu!! A koń zaparskał, że też już nie śpi (parskanie, kląskanie). A ty co mówisz wszystkim rano, gdy się obudzisz? (dzień dobry).
3. Zabawa słuchowa kształtująca poczucie rytmu – prowadzący prezentuje dzieciom określony rytm, uczestnicy zajęć mają za zadanie odtwarzanie słyszanego rytmu za pomocą stukania, klockiem o klocek, gry na bębenku, klaskania itp.
4. Zabawa ruchowa z elementem czworakowania „Kotki i pieski”- Dzieci podzielone są na dwie grupy: kotki i pieski. Zwierzątka siedzą w swoich domkach. Hasłem do wyjścia na spacer są sygnały słuchowe, naśladowane przez prowadzącego odgłosy zwierząt – odpowiednio psów (ha hau) i kotów (miau miau).
5. Ćwiczenia oddechowe „Karmimy kurki” - przenoszenie słomką ziarenek (papierowych) na kartkę z rysunkiem kury.
6. Ćwiczenia analizy i syntezy sylabowej wyrazu - zabawa „Kto to?” - prowadzący rozkłada zestaw obrazków zwierząt domowych. Dzieci nazywają zwierzęta, następnie prowadzący mówi wyraz sylabami, a wywołane dziecko dokonuje syntezy i wypowiada cały wyraz wskazując zwierzątko.
7. Odpoczynek – dzieci leżąc w wygodnej pozycji oddychają spokojnie przy dźwiękach muzyki relaksacyjnej
8. Pożegnanie piosenką pt. „Żegnaj” (Bogdanowicz M., 2004)

1. Powitanie piosenką pt. „Dobrze, że jesteś” (Bogdanowicz M., 2004)
2. Zabawa muzyczno – ruchowa „Zabawy na łące” – dzieci tańczą, zmieniając sposób poruszania się zgodnie z tekstem piosenki pt. „Zabawy na łące” (Kornacka A., Bleja – Sosna B., Rydzewska – Walichniewicz A., 2007)
3. Ćwiczenia koordynacji artykulacyjno – fonacyjno – oddechowo – kinestetyczno –ruchowej - prowadzący gra na organach gamę durową i śpiewa tekst: Słońce wschodzi coraz wyżej i zachodzi coraz niżej - dzieci stosownie do rytmu wstają podnosząc wysoko ręce i wykonując przy tym głęboki wdech nosem oraz obniżają się aż do pozycji embrionalnej wydychając zarazem powietrze ustami.
4. Rozmowa na temat łąki – prowadzący zadaje dzieciom pytania na temat łąki. Prosi dzieci, aby starały się odpowiadać na nie pełnymi zdaniami. Każde dziecko ma za zadanie ułożyć przed sobą tyle papierowych kwiatów ile jest słów w wypowiedzianym przez nie zdaniu.
5. Zabawa ruchowa „Pszczółki i świerszcze” – dzieci zostają podzielone na dwie grupy: pszczółki (bzzzzzzz) i świerszcze (cyk cyk cyk), mają za zadanie wyobrazić sobie, że znajdują się na łące – na podłodze rozłożone są papierowe kwiaty. Owady budzą się na znak prowadzącego (dźwięk tamburyna) i latają nad łąką, wydając odpowiednie odgłosy w rytm spokojnej muzyki, zatrzymanie muzyki jest sygnałem do zatrzymania się przy kwiatku.
6. Zabawa słuchowo – ruchowa „Liczenie wyrazów” – prowadzący wypowiada kolejno zdania na temat wiosennej łąki, składające się z kilku wyrazów. Każde z dzieci ma za zadanie policzyć w myślach z ilu słów składało się wypowiedziane przez prowadzącego zdanie i tyle razy podskoczyć do góry.
7. Zabawa relaksacyjna z elementami ćwiczeń oddechowych „Zapach kwiatów” (Sprawka R., Graban J., 2006, s.37).
8. Taniec na pożegnanie (Domań R., Biśto I., Kaszyca J., 2003)

1. Powitanie zabawą muzyczno – ruchową „Kto ma” (Bogdanowicz M., 2004)
2. Rozmowa na temat budowy narządów artykulacyjnych – wyczuwanie wałków dziąsłowych za górnymi zębami – dotykanie szpatułką, palcem, językiem, z prezentacją plansz fonetycznych (układ języka do głoski l)
3. Gimnastyka narządów mowy (Sprawka R., Graban J., 2006, s. 81)
4. Zabawa artykulacyjna – segregowanie obrazków – w zabawie wykorzystane są obrazki, w nazwach których większość nagłosowych głosek wymawiana jest z językiem uniesionym do wałka dziąsłowego, prowadzący umawia się z dziećmi, że symbolem takiego ułożenia języka jest klocek ustawiony pionowo, gdy klocek leży płasko symbolizuje wówczas język ułożony za dolnymi zębami. Uczestnicy zajęć wybierają po jednym obrazku, każdy ma za zadanie starannie wymienić jego nazwę, cała grupa wspólnie ustala pozycję jaką zajmuje język przy wymawianiu pierwszej głoski w wyrazie, a następnie układa obrazek przed odpowiednim klockiem.
5. Zabawa oddechowa „Papierowe kółka” (Sprawka R., Graban J., 2006, s. 82)
6. Zabawa artykulacyjna „Koncert” – dzieci podzielone są na trzy grupy, każdej z nich przydzielona zostaje inna sylaba: la, ta, da. Na dany znak poszczególne grupy włączają się do chóru śpiewając - na znaną dzieciom melodię - daną sylabę, w podobny sposób dzieci wyłączają się z chóru, prowadzący pełni rolę dyrygenta.
7. Taniec na pożegnanie (Domań R., Biśto I., Kaszyca J., 2003)

1. Powitanie zabawą muzyczno – ruchową „Kto ma” (Bogdanowicz M., 2004)
2. Wysłuchanie nagrań z muzyką charakterystyczną dla różnych krajów świata – określanie cech melodii
3. Zabawa muzyczno – ruchowa do piosenki „Proszę, dziękuję” (Kornacka A., Bleja – Sosna B., Rydzewska – Walichniewicz A., 2007)

5. Improwizacje ruchowe do wybranej przez dzieci - spośród wysłuchanych wcześniej nagrań z różnych krajów świata – melodii
6. Relaksacja metodą Jacobsona połączona z ćwiczeniami oddechowymi – dzieci leżą w wygodnej dla siebie pozycji na brzuszkach ułożone mają maskotki, słuchają tekstu czytanego przez prowadzącego (Jaszczyk A., Kochaniak B., 2006).
7. Pożegnanie zabawą muzyczno – ruchową „Na pożegnanie” (Bogdanowicz M., 2004).

3. Zabawa taneczna do piosenki „Zabawy na łące” (Kornacka A., Bleja – Sosna Achajska., Rydzewska – Walichniewicz A., 2007)

7. Pożegnanie zabawą muzyczno – ruchową „Na pożegnanie” (Bogdanowicz M., 2004).

6. Pożegnanie zabawą muzyczno – ruchową „Na pożegnanie” (Bogdanowicz M., 2004).
   
   

4. Zabawy z piosenką pt. „Piosenka na kolorowe lato” („Miś i Margolcia. Mama i ja - vol. 3”) – wysłuchanie tekstu piosenki, wysłuchanie melodii piosenki – określanie nastroju, rytmizacja tekstu refrenu, wspólne śpiewanie piosenki, interpretacja ruchowa piosenki, inscenizacja piosenki.